Wszystkiego Najlepszego, Adrian.

 (Ciąg dalszy tego co jest na instagramie)

Mylisz się, nie jesteś sam...

Masz wokół siebie ludzi, którzy Cię kochają.

Nie jesteś dla nich problemem nawet tak nie myśl.

Jesteś tylko człowiekiem i to zrozumiałe że sie boisz.

Nie staraj się każdego zadowolić, bo nawet nie wiem jakbyś chciał, nie zrobisz tego.

Nie da się każdego zadowolić.

Za to możesz zadowolić siebie.

Po prostu... spelniaj się.

Jestem tu z tobą.

Są z tobą inni.

Nie bój się...

Dalej masz siebie,

nie zepsuj tego.

Kocham Cię,

Twój Adrian.

Chce zmienić swoje życie

Muszę zmienić swoje zycie.

Tym razem na serio. 

Mam dość tego, ze tracę młodość na nic.

Na lenistwo. 

Tylko, ze to nie jest takie proste.

Muszę gdzieś wyjechać i zacząć od nowa. 

Wszystko od nowa.

To na pewno da mi kopa do działania. 

Boję się, ale wiem że muszę. Chcę już wyjechać na studia i chociaż na chwilę zapomnieć o tym jak bardzo mam spierdolone zycie.

Nie chce zapominać o niczym i o nikim.

Ja po prostu chciałbym w końcu zacząć normalnie żyć... 

Tego chce najbardziej.

Chce poznawać ludzi i być dobrym człowiekiem.

Czasem mi nie wychodzi - wiem. 

Jestem tylko człowiekiem który popełnia błędy, dużo błędów.

Nie zawsze się uczę na nich i to jest coś co chciałbym zmienić bo utknę w gownie.

Moje nowe postanowienie:

Doceń siebie i swoje wartości. Jesteś dobry Adrian. Zacznij zyc, bo zasługujesz. Kocham Cię.

                                                       Adrian, lat 19.

 cause i love u and i hope that youre okay.

Samotny (nowa edycja)

Ghr..

Fajne zaczęcie posta - wiem. 

Czuję się taaaaki samotny.

Dawno się taki nie czułem. 

Trochę zaczynam przejmować się tym, że faktycznie nie mam nikogo z kim mogę porozmawiać szczerze.

Wiem, odwala mi trochę.

Przed każdymi urodzinami mi odwala. 

Dlaczego?

Nie wiem. 

Boję się samotności.

Już wiem, jak się czuły niektóre osoby... 

Da się tak bez ludzi?

Pewnie się da, ale jest zajebiscie ciężko. 

DALEJ WIERZĘ

Tak jak kiedyś, chodziłem na sądy, siadałem wśród drzew, patrzyłem w niebo i myślałem co mam zrobić.

Znowu muszę tak zrobić. 

Natura da mi znać, zawsze podpowiada co mam robić.

Pogubiłem się w tym wszystkim.

Odwalam, przesadzam, nie oddycham. 

Mam coś odwalić, żeby wszyscy się zesrali, a później iść do wyra i spać?

CO ROBIĆ????? 

Samotność jest dziwna, naprawdę bardzo dziwna.

Z jednej strony super No bo masz czas dla siebie, ale z drugiej strony to nie ma z kim tego robić. 

Bo mógłbym w sumie oglądać 

seriale z kimś, 

śmiać się z kimś, 

płakać z kimś,

Odwalać z kimś. 

Ale nie mam z kim. Tutaj jest problem.

Jak znaleźć tego kogoś? 

Jak nie być samotnym??

Nie łącz tego

Jak mogę mówić komuś jak się czuje, skoro przez całe życie nikogo to nie interesowało.

To nie jest takie proste, otworzyć się i mówic o wszystkim co czujesz. 

Wolę nie mówić.

Wolę nie czuć. 

Usłyszałem raz komentarz: "nie czuję współczucia". Może to nie jest komentarz, ale to zabrzmiało bardzo... Hmmm raniaco?

Kiedy powiedziałem, coś co naprawdę mnie bolało to spotkałem się właśnie z taką odpowiedzią. 

Utwierdziła mnie w fakcie, że nie ma sensu cokolwiek mówić.

Wolę to napisać. 

Wolę wykrzyczeć.

Tak trzeba żyć i już.

Ludzie odchodzą i znajdują kogoś innego na Twoje miejsce i mimo, że to zajebiscie boli to tak już jest i tego nie zmienisz. 

Jestem sam od... Zawsze?

Nie wiem jak to wyjaśnić, byłem w związku, miałem niby przyjaciół, ale zawsze czułem pustkę. Pustkę, której nikt nie umiał wypełnić. 

Nie dało się.

Ja tego nie chciałem. 

Nie obwiniam nikogo, obwiniam tylko i wyłącznie siebie, bo nie umiem ufać.

To moja wina.

Ostatni znowu spotkała mnie podobna sytuacja.

Przyjaźń przyjaźnią 

Związek związkiem.

Nie da się tego pogodzić, mówię naprawdę w chuj poważnie. 

Nie da się bo zawsze będzie coś nie tak.

Niektóre rzeczy lepiej nie łączyć. 

Bo może wyjść nieźle gówno, prawda?

Kończąc moje wywody i żale.

Napisze tylko...

Srac na to. 

napisałem to pod wpływem emocji

Wiedz że uwielbiałem z tobą rozmawiac
To 4h mijały jak my siebie na ulicy
Zawsze byłem chętny do rozmowy
A teraz obserwuję jak uciekasz w ramiona nieznajomego faceta.

Takie złe spojrzenie, kiedy mnie miałaś.
Twoje serce nie złamane, moje nieuleczalne.

Wszystko co robiłem, tylko po to żeby Ci zaimponować.
Wszystko co zrobiłaś, tylko po to żeby kogoś pokochać.

Uciekalas do mnie, gdy tylko źle bylo
Przekroczyłem granicę, gdy przekroczyłaś z alkoholem.
Zawsze byłem twój dla moich znajomych.

Teraz za każdym razem, gdy cie widzę
Zastanawiam się kiedy staniesz obok.
Przecież wiesz ze zrobiłbym to jeszcze raz.
Tylko po to żeby znów nazwać cię moją.


To już dawno przestał być słodki smak, przecież tyle mamy w sobie wad.
Ciągle spadamy, ale próbujemy wznieść sie
Jaki to ma sens przecież już dawno zepsulismy się.
Chciałbym móc cie nienawidzieć, ale dalej mam uśmiech na twarzy.

Mam nadzieję, że kiedyś to zrozumiesz.
Już za późno by cię znów tak nazwać.
Bardzo starasz się, ale błądzisz niewiadomo gdzie.
Nie trać trzeźwości swej, bo w końcu skończy się to źle.


Cóż, mam nadzieję że byłem kiedyś najlepszy.
Nawet nie najlepszy.
Mam nadzieję, że kiedyś byłem twój.
Bo już dawno termin "twój" stał się twój. 

Po co dalej pisze posty?

 Blog już od kilku lat nie jest taki "sławny" jaki był kiedyś.

Teraz zastąpiły go np yt lub tiktoki.

Więc dlaczego dalej pisze?

Lubię to, lubię tutaj pisać bo pisze o tym co czuje.

Co prawda, kiedyś pisałem zupełnie coś innego.

Od 2 lat blog to dla mnie forma pamiętnika.

W sumie to piszę też tutaj coś czego nie powiedziałbym na żywo, bo się wstydzę lub coś takiego.

Wątpię, że kiedykolwiek przestane pisać.

NAPRAWDĘ.

Jak coś napisze to tak jakbym poczuł na chwilę wolność.

A wolności mi brakuje.

Boże jak ja tęsknie, ale nie wiem za czym.

Wszyscy się tak zmieniają,

z jednej strony to dobrze, a z drugiej to totalnie nie poznaje niektórych osób i to jest zajebiście straszne.

Niektórzy wręcz myślą, że ja spotykam się z nimi bo chcę się czegoś dowiedzieć.

Co jest totalną nieprawdą.

I boli mnie to, że tak myślicie.

Wychodzi na to, że mnie nie znacie.

Dalej.

Po tak długim czasie ludzie dalej mnie nie znają.

DLATEGO PISZĘ POSTY DALEJ.

Mogę się wygadać na spokojnie.

Bez oceniania.

Bez mówienia tego co mam robić.

Blog to mój przyjaciel.

Miesiąc

Miesiąc nie pisałem i przez miesiąc się zdarzyło tyle rzeczy, a moje samopoczucie dalej stoi w miejscu. 

Chciałbym z tobą pisać normalnie, ale ty nawet nie odpisujesz kiedy z nim jesteś.

Nie chodzi mi o to, że musisz pisać tylko o to że mogłabyś napisać że nie możesz pisać. 

Zakręcone.

Tęsknie trochę za yt NAPRAWDĘ.

Totalnie czuje, że chce do tego wrócić. 

Ale coś się skończyło i nie można go znowu ożywiać, bo i tak umrze.

Ale kochalem te moje vlogi...

Kochałem to o czym tam mówiłem.

Wszystko co chciałem, bo to był mój mały świat. 

Już minął miesiąc, nawet ponad a dalej chce.

Pojebane.

Pojebane jak to, że zrobiłem sobie przerwę od bloga, ale jakoś nie miałem ochoty pisać.

Staram się pisać na wattpadzie. 

Coś kombinuje.

Coś pisze. 

Coś tworzę.

Zobaczymy co z tego wyjdzie. 

Pomijając fakt, że piszę tą książkę 3 lata, ale chce to skończyć.

Tylko oczywiście kurwa brak weny, chęci i czegokolwiek kurwa mac.

Oddajcie mi trochę weny.

A tutaj macie kilka zdjęć z halloween.

Przepraszam, że nie pisze już takich postów jak kiedyś. 

Przepraszam, że znowu nie ma postów dotyczących danych dni, jak kiedyś.

Tylko, że wszyscy się zmieniają, wszystko się zmienia.

A ten blog powoli umiera.