Samotny (nowa edycja)

Ghr..

Fajne zaczęcie posta - wiem. 

Czuję się taaaaki samotny.

Dawno się taki nie czułem. 

Trochę zaczynam przejmować się tym, że faktycznie nie mam nikogo z kim mogę porozmawiać szczerze.

Wiem, odwala mi trochę.

Przed każdymi urodzinami mi odwala. 

Dlaczego?

Nie wiem. 

Boję się samotności.

Już wiem, jak się czuły niektóre osoby... 

Da się tak bez ludzi?

Pewnie się da, ale jest zajebiscie ciężko. 

DALEJ WIERZĘ

Tak jak kiedyś, chodziłem na sądy, siadałem wśród drzew, patrzyłem w niebo i myślałem co mam zrobić.

Znowu muszę tak zrobić. 

Natura da mi znać, zawsze podpowiada co mam robić.

Pogubiłem się w tym wszystkim.

Odwalam, przesadzam, nie oddycham. 

Mam coś odwalić, żeby wszyscy się zesrali, a później iść do wyra i spać?

CO ROBIĆ????? 

Samotność jest dziwna, naprawdę bardzo dziwna.

Z jednej strony super No bo masz czas dla siebie, ale z drugiej strony to nie ma z kim tego robić. 

Bo mógłbym w sumie oglądać 

seriale z kimś, 

śmiać się z kimś, 

płakać z kimś,

Odwalać z kimś. 

Ale nie mam z kim. Tutaj jest problem.

Jak znaleźć tego kogoś? 

Jak nie być samotnym??