Pierwszy raz

 Pierwszy raz

Nie czuje juz przynaleznosci

Nie czuje ze musze cos zrobic, bo ktos tego oczekuje

Nie czuje, ze musze 

Pierwszy raz 

Tak po prostu mam to daleko za mna

Wtedy ludzie pokazuja czy im na was zalezy

Wtedy wszystko wychodzi na jaw

Pierwszy raz

Nie musze pisac pierwszy

Nie musze blagac o uwage

I nie musze czekac az odpiszesz cos wiecej niz tylko jedno male slowo

Pierwszy raz

Nie musze juz sie z toba widywac bo nie wytrzymalbym dnia bez ciebie

Juz nie musze 

Juz nie musze mowic ze jest dobrze

Nie musze robic tego wszystkiego

I nie musze sie juz oszukiwac

Bo 

Pierwszy raz

Wiem co mam robic

Nigdy dla nikogo nie bede najwazniejszy

 Dla nikogo nie jestem „najwazniejszy”

I wiem o tym

I to cholernie boli

Bo pamietam jak jeszcze kilka lat temu, bylem najwazniejszy dla wielu osob, ale czy to moja wina, czy raczej ich?

Nie da sie juz cofnac czasu

I zrobic tak, abym znowu byl najwazniejszy

Ale gdy widze te wszystkie osoby

Te dwie przyjaciolki ktore sa dla siebie tak bardzo, bardzo wazne

To rozpierdala mnie od srodka

I przychodzi pytanie

Dlaczego ja tak nie moge miec

Czy tak wyglada dorosle zycie?

Czy dorosle zycie polega na tym, ze to ja sam musze byc dla siebie najwazniejszy?

Czy tylko na sobie mam polegac?