Nie trać mnie

(KLIK)
Nie wiem jak napisać tego posta.

Wiem o czym chce pisać, ale nie wiem jak to wszystko ładnie ułożyć.

Minął tydzień,

tydzień od kiedy Cię nie mam,

tydzień od kiedy zepsułem wszystko.

Ale dalej mam nadzieję, naprawdę.

Ale ty chyba nie masz tej nadziei.

Ale nasz weekend w Rzeszowie pokazał mi jak bardzo Cię kocham.

Oczywiście wiedziałem to wcześniej,

ale wtedy...

Wtedy poczułem, że mogę z Tobą wszystko,

że chcę z Tobą mieszkać,

chcę z Tobą przeżyć całe moje życie,

chcę spać z Tobą w jednym łóżku,

chcę mieszkać w drewnianym, małym domku,

ale tylko z Tobą.

Tylko z tobą chcę dzielić moje dni.

K proszę zrozum, nie stracisz mnie.

Obiecuje.

Nie musimy spędzać ze sobą każdego dnia, teraz to wiem.

Bo to właśnie nas dzieli.

Lecz Ty już mnie nie chcesz.

Bo wszystko zjebałem.

Wszystko.

Dlatego znowu bałem się pokochać i zaufać.

Ale udało Ci się.

Poznałem.

Zaufałem.

Zakochałem.

Zyskałem.

Straciłem.

Ten schemat powtarza się zawsze.

Zawsze to wszystko się tak kończy.

Ale tym razem nie odpuszczam, bo zależy mi na Tobie tak bardzo,

że będę walczyć.

Pytanie brzmi, ile mam jeszcze siły.

Bo jestem silny, ale czy mam siłę?

Tak, nie, nie wiem.

Nie trać mnie.

Proszę...