moje stare posty

 wchodze czasem na moje stare posty

czytam je i mysle sobie:

"jezu, ale to jest badziewne, a zarazem piekne"

piekne jest to ze od dziecka pisze o uczuciach

o tym co mi sie przytrafilo i o tym jak sie czuje

pamietam jak ukrywalem bloga przed rodzina

bo balem sie ze mnie wysmieja

a pozniej juz i tak sie dowiedzieli

bylo troche problemow bo jako 15/16latek podejmowalem wspolprace

i tak naprawde

co ja moglem wiedziec?

nie wiedzialem ze to naprawde wazna sprawa i nie mozna tego olewac

mimo ze kazdy sie smial

i mimo tego ze zawsze czulem sie obserwowany

to bylo warto

bo przychodza takie dni jak dzisiaj

i czytam te wszystkie rzeczy ktore mnie spotkaly

to bylo warto

badziewne bylo wtedy moje pisanie

sformulowanie tego co czuje i tego o czym chce napisac

ale w tej badziewnosci rowniez jest cos pieknego

bo sie uczylem 

jak sformulowac zdanie tak, zeby zachowac sens

dalej sie ucze

kocham te stare posty i nigdy, przenigdy ich nie usune

czasem sobie mysle czy ludzie wchodzana stare posty?

statystyki mowia ze tak 

ciekawie co sobie o tym mysla?

lubie moje stare posty

ta nostalgie i melancholie

czasem sie smieje 

a czasem placze

bo pomyslec ze 15late mogl miec wtedy takie problemy

ale dalem rade

i wiem ze cokolwiek by mnie spotkalo

dam rade

bo teraz wiem

ze jestem

zajebiscie silnym czlowiekiem.