Robię to

 nie mogę niczego udawać.

Nie mogę udawać, że tego nie chce.

Bo chcę i to tak kurewsko mocno.

Jednak czuje, że nie mogę, że to się powinno skończyć.

Nie powinno się w ogóle zaczynać.

Ale po prostu jestem głupi, bo już tyle razy się zawiodłem.

Myślałem, że może tym razem będzie inaczej.

Nie jest, znów kończę z pokrwawionymi nadgarstkami.

Znów płaczę do poduszki.

I znów nie chce pomocy.

To się będzie tak toczyć.

Dopóki sam nie zrozumiem czego chcę.

Nie życz mi szczęścia bo go nie chcę.

I tak odejdzie.

Jak ty, bo ty byłaś moim szczęściem.

W sumie każdy odejdzie.

Muszę wbić sobie do głowy, że nie jestem taki ważny jak mówią.

Jakoś tak ciężej oddychać gdy nie ma Cię obok.

Ale

Dam radę,

wiem o tym,

po prostu muszę 

i właśnie to robię.