Strasznego halloween ❤️

Jutro halloween

Poetycko

Pukając do pokoju

Wreszcie ktoś puka mi do pokoju

U mnie drzwi zawsze były otwarte

I każdego wpuszczałem

Bez namysłu

Pozwalałem, by z mojego szarego pokoju, brac co się chce

Nie czułem smutku i nie czułem złości

Chyba to była obojętność

Mogli brać co tylko chcieli

To co leżało w zasięgu ręki lub to co jest gdzieś głębiej

Teraz najpierw ktoś puka i pyta czy może wejść i czy nie przeszkadza

I jeśli pozwolę, to pozwolę zabrać z pokoju to czego potrzebuje

Jeśli nie pozwolę to to uszanuje

W końcu ktoś szanuje moją przestrzeń

Ocean eyes

zbliza sie zima powoli

 zbliza sie zima powoli

tak ja wiem, ze jeszcze troche, ale czuje jak nadchodzi

powoli

ale nadchodzi

nie wiem czy mam sie bac?

pamietam jak mialem 15 lat i zazyczylem sobie na urodziny snieg

i spadl ten snieg

po prostu sie polozylem na sniegu i zaczalem robic aniolki, bawic sie w nim, patrzyc sie w ciemne niebo i patrzac na te biale kropki, ktore hipnotyzują

bylo naprawde dobrze

to bylo moze cos malego, ale dla mnie bylo to wazne

i dla mnie bylo to cos wspanialego, niezapomnianego 

tesknie za takimi malymi rzeczami, ale

ale

ALE

jestem kurwa DOROSLY

ja juz nie moge robic glupich tatuazy, farbowac wlosow i zyc tak, jakby konsekwencja miala mnie nie spotkac

jestem dorosly...

to mnie boli najbardziej

jest teraz dobrze

jestem w pieknym zwiazku, w ktorym rozkwitam, zmieniam sie, zaczynam dostrzegac swoje bledy i nie zawsze polegac w 100% na kims

ale brakuje mi tego ze

nie jestem juz dzieckiem...

Powietrze z daleka przywiało mi nasze miejsca, które już dawno nie istnieją

 Powietrze z daleka przywiało mi nasze miejsca, które już dawno nie istnieją

Boję się, że mają mi za złe, że już ich nie odwiedzam

Przecież one są dla mnie takie ważne, zawsze były 

A teraz w moich myślach pojawiają się coraz rzadziej 

I wątpię, ze ktokolwiek je odwiedza 

Ale gdyby tak się zdarzyło to

Nowemu pokoleniu przekaże, aby dbali o te miejsca 

By je pielęgnowali i obiecali, że zawsze tak będzie, dopóki nie oddadzą ich, kolejnemu nowemu pokoleniu 

Ja już nie jestem nowym pokoleniem 

I powoli zaczynam to rozumieć 

Choć bardzo mi ciężko, bo dalej jestem dzieckiem

Dalej skacze, tańczę, śpiewam zwiedzając niesamowite, nowe miejsca, robię głupoty i żartuje 

Dalej jestem w tym miejscu, gdzie wszystko się zaczęło 

Czekam na was codziennie w tym technikum 

Moje myśli tam zostały, bo oddałem mu kawał mojego życia 

Już nie chce

Dla miejsc, w moim sercu, zawsze znajdzie się miejsce 

Pomyśl nad strojem

Czy dzisiaj zobaczę cię w innej odsłonie?

Czy będę potrafił wykorzystać to kim stajesz się gdy ubierasz się w coś innego

Czasami czuję jakbym był tylko strojem

Ubierasz mnie tylko wtedy kiedy chcesz mnie rozpruć

Bo to sprawia ci przyjemność

Ubierasz mnie tylko wtedy, kiedy jest ci smutno

Tylko po to żeby swoim smutkiem sprawić, abym był smutniejszy

I jestem ciekawy czy w końcu zobaczę cię w innej odsłonie

W innych wymaganiach

Pomyśl nad strojem

Nie jest mi z tym źle

Codzienna codzienność zaczyna powoli mnie męczyć

ciągla rutyna i chęć zrobienia czegoś co prawie niemożliwe

i nie wiem jak się z tym pogodzić

czasami gubię się wśród kłopotów i ludzi

zawsze się odnajdę bez względu na wszystko. Już tyle razy się gubiłem i odnajdywałem

w końcu mam 24 lata i trzeba zacząć być dorosłym

więc w końcu jestem i nie jestem mi z tym źle

Już martwić

Nie zamierzam się już martwić rzeczami którymi nie powinienem się martwic

powoli mija październik a z październikiem mija stare myslenie

bo zaraz kończę 24 lata i to już powoli się zmienia

wszystko

Wiatr mi przywiało

Pachnie popiołem

Dam radę

Lata lecą a ja dalej stoję

Wczorajsze 45 minut chyba nie wystarczyło

Może potrzebuję więcej czasu?

A może to tylko sen?

Melancholia ma nade mną kontrolę

Bo ja nie mam już kontroli nad sobą

Czy można napisać trochę więcej niż cztery kartki? Bo musiałbym napisać chyba niezliczoną ilość książek i każdą nazywałaby się podobnie

Stworzyłbym historię która nigdy nie będzie zapomniana

Gdzieś tam będzie trwać

Daleko mi jeszcze do siebie

Ale odnajdę się

Wkrótce

Dam radę

 kiss

To był bilet w jedną stronę

Uczysz mnie żyć bez tego poczucia że powinienem czuć się tak jak czułem się kilka lat temu

Tylko że to już minęło

Tego już nie ma

I cieszę się że mam kogoś kto potrafi pokazać mi to, że jestem dobry

Że umiem żyć bez tego uczucia

Że potrafię jeszcze żyć

Kiedy zacząłeś mi to uświadamiać

Uświadomiłem sobie, że mimo że kiedyś ich potrzebowałem, to teraz już nie potrzebuje

Teraz już niczego nie muszę

Nie muszę już tęsknić i się starać

Nie muszę zabiegać

Ja już zrozumiałem że to zniknęło

Że to było

Że to co było teraźniejszością, teraz jest przeszłością

I nie ma możliwości powrotu

To był bilet w jedną stronę

A myślę i zawsze myślałem że nie powinienem za wami tęsknić

Pisaliście żebym nie tęsknił

Zawsze będę tęsknić

Ale już was nie potrzebuje

Październik mija szybciej

Polacy to nie rodzina

Jestem Polakiem dlatego powinienem być

Miły

Empatyczny

Pomocny

I tak dalej

Polak to człowiek to tylko narodowość bo UWAGA UWAGA każdy z nas jest człowiekiem

Solidarność może zwyciężyć wszystko

Trzeba być tylko człowiekiem

Polak ostatnio Polakowi wilkiem

Tylko czy zawsze tak było?

Nigdy od żadnej innej narodowości nie usłyszałem przykrych rzeczy jak od Polaka

Polacy się nie lubią

I to brutalna przykra prawda

Nie lubią się i nie zapowiada się że mieliby się polubić

Dzień chuj wie który w cyrku

czytaj w Polsce

Zobaczysz jeszcze dorosnę

Dzisiaj byłem na tak

Siebie już (nie) rozumiem

Siebie nie rozumiem

Ale to już od dawna

I zrozumiałem że moim przeznaczeniem jest pomagać

I chce pomagać

Bo

Sprawia mi to radość i satysfakcję

Wtedy czuję się potrzebny

Pamiętam jak załatwiłem kosze na śmieci

I wtedy zrozumiałem że mogę

I że mogę więcej

Chcę więcej

W końcu

Lubię siebie

zastanawiam sie

 zastanawia mnie kto mnie czyta

jest bardzo malo tych osob ale sa

kilka imion znam

ale nie wszystkie

nie jestem juz pewny co do moich postow i uczuc tez

ciagle pisze o jednym

takie mam wrazenie 

i pewnie tak jest

wiec jak to zmienic

chyba musze sie zmienic

Nie za wiele o miłości wiem

Dalej mi się chce

Krótkie posty sprawiają że nie czuję obowiązku codziennie pisać o tym co mnie boli

lubie czasami napisać jedno słowo które definiuje mój dzien

i to nie jest na siłę, nigdy nie bylo. dalej to czuje i czuć będę

od prawie trzech lat posty codziennie. i to jest niesamowite że dalej chce k mi się chce

Czasami dobrze jest usiąść

Nie panoszę się

Październik mnie na razie nie zawodzi

Nie panoszy się

Co innego ze mną

Nie znam umiaru

A powinienem znowu przestać

A dzieje się co się dzieje

Za ciężko na sercu

Choć październik mnie na razie nie zawodzi

Na razie

Później się okaże

Nie wiem czy czuje się dobrze czy nie

To się okaże nazajutrz

Czego mi brakuje?

Moment, który zmienił moje życie

Moment który zmienił moje życie

To była przeprowadzka w 2022

Od tamtego czasu

Nic nie wygląda tak samo

Przeprowadziłem się do Lublina nie tylko na studia, nie tylko dla przyjaciółki ale też dla siebie.

Cały czas szukałem zmiany, szukałem nowego życia i nowego powietrza. Chciałem oddychać

W Lublinie to znalazłem

W Lublinie zmieniło się naprawdę wszystko

Lublin nauczył mnie życia

Zrozumiałem co to znaczy mieć i nie mieć pieniędzy

Trafiłem w najgorszym czasie bo inflacja wtedy szalała

Ale ja żyłem

Spotkałem osoby które były zupełnie inne ode mnie, ale przez to też bardzo podobne. Bo ja też byłem inny. Ja też byłem taki a nie inny.

Życie w dużym mieście to coś innego

To inny świat

Zaczynasz dostrzegać że nie wszystko jest takie na jakie wygląda.

To trwa dwa trzy lata

I to niesamowite jak ten czas niesamowicie szybko zleciał

I leci dalej

A ja z nim

Jestem ostatnio znerwicowany

Naboki kiedyś napiszę o tobie więcej

Naboki stroisz sobie ze mnie zarty

wiesz ile mnie kosztujesz?

daj na wstrzymanie

prosze!!!

Październik 2025

I znowu jest październik

Znowu myślę o 2017

I o tym jak kolor pomarańczowy stał się kolorem codzienności

Dlaczego tak musiało być?

Przecież byliśmy nierozłączni

I dlaczego, do cholery, ja ciągle o tobie pisze

Ty nawet o mnie już nie pamiętam

A ja…

Zatapiam się w przeszłości

Nasze buty prowadziły nas tam gdzie nieodkryte

A nasz muzyka towarzyszyła nam całą drogę donikąd

Cholernie za tym tęsknię

Nie sądziłem, że będę za tobą tak długo tęsknić

Zastanawiam się czy dalej tam chodzisz

Bo ja

Oddałem ci młodość