Powietrze z daleka przywiało mi nasze miejsca, które już dawno nie istnieją

 Powietrze z daleka przywiało mi nasze miejsca, które już dawno nie istnieją

Boję się, że mają mi za złe, że już ich nie odwiedzam

Przecież one są dla mnie takie ważne, zawsze były 

A teraz w moich myślach pojawiają się coraz rzadziej 

I wątpię, ze ktokolwiek je odwiedza 

Ale gdyby tak się zdarzyło to

Nowemu pokoleniu przekaże, aby dbali o te miejsca 

By je pielęgnowali i obiecali, że zawsze tak będzie, dopóki nie oddadzą ich, kolejnemu nowemu pokoleniu 

Ja już nie jestem nowym pokoleniem 

I powoli zaczynam to rozumieć 

Choć bardzo mi ciężko, bo dalej jestem dzieckiem

Dalej skacze, tańczę, śpiewam zwiedzając niesamowite, nowe miejsca, robię głupoty i żartuje 

Dalej jestem w tym miejscu, gdzie wszystko się zaczęło 

Czekam na was codziennie w tym technikum 

Moje myśli tam zostały, bo oddałem mu kawał mojego życia 

Już nie chce

Dla miejsc, w moim sercu, zawsze znajdzie się miejsce