Bycie „pupilkiem” wcale nie jest spoko

 Czasami boje sie chodzic do pracy

Mam strach nie przed samymi ludzmi

A przed PRACA

Ze cos spierdole

Bo przeciez ja umiem wszystko spierdolic

Nie wiem do konca

Chyba chodzi o to ze serio nie chce niczego zepsuc

Nie chce nikomu zrobic krzywdy

Przeciez Ci ludzie juz i tak juz tyle przeszli

Moga przejsc wiecej?

Czasami boje sie na to wszystko patrzec

Bo nie moge uwierzyc w to

Ze sie mecza

Ja nie lubie gdy cos staje sie moja rutyna

Choc wiem ze rutyna jest potrzebna

Nie wiem

To nie chodzi o to ze mi nie pasi

Bo uwierz

Pasi 

i to bardzo 

Tylko 

Ja ciagle czuje sie zmeczony

I jestem juz zmeczony byciem zmeczonym

Powinienem naprawde w koncu popatrzec na pozytywy

Ale

Ja chyba nigdy nie patrze na pozytywy

Ciagle mialem wady

Ciagle bylem na jezykach

Bo przeciez bylem „pupilkiem”

Uwierzcie ze bycie pupilkiem wcale nie jest spoko

Musisz sprostać wszystkim oczekiwaniom

Musisz byc najlepszy we WSZYSTKIM

I to wcale nie jest klamstwo

A ja juz teraz

Mam dosc tego

Ze musze to wszystko umiec

Ciagle mnie to kurwa meczy

I widzisz

Znowu jestem zmeczony

A sen wcale nie pomaga

Bo one sa okropnie ponure

Okropnie przykre, szare i kazdy chodzi tam smutny

To są wraki

A ja czuje

Jakbym musial sie stamtad wydostac

A ja nie umiem

I codziennie to samo

Ale inaczej

Tak jakby

W innej rzeczywistosci

Jestem cholernie ponury 

Bycie pupilem wcale nie jest spoko